تلویزیون های سه بعدی
امروزه فناوری تلویزیون ها بسیار پیشرفت کرده و کم کم تلویزیون های سه بعدی جای دیگر تلویزیون ها را می گیرد. اما اکثر افراد و اکثر استفاده کنندگان تلویزیون های سه بعدی، درک درستی از تلویزیون های سه بعدی ندارند. در این مقاله هر آنچه را که باید در رابطه با تلویزیون های سه بعدی بدانید، آورده ایم. اگر به دنبال خرید تلویزیون های سه بعدی هستید، با خواندن این مطالب، انتخاب بهتری خواهید داشت.
تلویزیون سه بعدی چیست؟
تلویزیون های سه بعدی ( یا 3D TV )، آن دسته از تلویزیون ها هستند که در آن ها از نمایشگرهایی استفاده شده است که چشم انسان را فریب می دهد و بعد سوم یعنی عمق را به تصاویر اضافه می کند. در تلویزیون های دیگر و یا دو بعدی، همین تصاویر در دو بعد ارتفاع و عرض تلویزیون نمایش داده می شوند.
نحوه ی نمایش تصویر سه بعدی در یک نمایشگر مسطح
سیستمی به نام Steropsis در نمایشگر تلویزیون های سه بعدی حکم فرماست که باعث می شود تصاویر در نمایشگر های مسطح، سه بعدی دیده شوند. دو چشم انسان با هم دیگر در حدود 2 سانت فاصله دارد و این باعث می شود زاویه ی تماشای دو چشم، کمی با هم اختلاف داشته باشد. نمایشگر های تلویزیون های سه بعدی، دو تصویر مشابه که تنها کمی به راست یا چپ کج شده اند را برای دو چشم نشان می دهند. در حالت عادی و بدون استفاده از عینک مخصوص، تماشای این دو تصویر بسیار مبهم خواهد بود اما به هنگام استفاده از عینک مخصوص، چشمان ما این دو تصویر را مخلوط با هم، به صورت عمق دار و سه بعدی می بینند.
تفاوت تلویزیون های سه بعدی جدید با تلویزیون های سه بعدی قدیمی
در تلویزیون های سه بعدی قدیمی از روش آناگلیف برای نمایش تصاویر سه بعدی استفاده می شود. در روش آناگلیف، از یک عینک مخصوص که دارای صفحه های طلقی به رنگ آبی و قرمز است، استفاده می شود. فیلتر های رنگی، مانع عبور رنگ های مشابه از عینک می شوند. به زبان دیگر، هر گاه مثلا با یک عینک با فیلتر آبی به فضای اطراف نگاه کنید، نورهای آبی رنگ را که در همان فضا هستند را نخواهید دید. به همین روش، تلویزیون های سه بعدی قدیمی، با استفاده از تکنولوژی کامپیوتر، تصاویر را بر روی هم می اندازند.
در تلویزیون های جدید سه بعدی، از فناوری Active Shutter برای نمایش سه بعدی تصاویر استفاده می شود که در آن به سرعت جلوی هر کدام از چشم ها یکی در میان مسدود می شود. عینک های اکتیو شاتر، زمانی که تصویر مربوط به هر چشم پخش می شود، عینک چشم دیگر سیاه می شود و تصویر را با چشم دیگر نمی توان دید. سرعت این عمل بسیار بالاست. به همین دلیل این عینک ها هم پیشرفته تر و هم گران تر از عینک های آناگلیف هستند. علاوه بر این، این عینک ها دارای یک گیرنده هستند و به صورت بی سیم دستورات را دریافت می کنند. باتری موجود در این عینک ها، انرژی الکتریکی این گیرنده را تأمین می کند.
برخی تلویزیون ها هم از فناوری پسیوآناگلیف به جای اکتیو شاتر استفاده می کنند که این تلویزیون ها به نسبت، هزینه ی کمتری داشته و نیازی به تهیه عینک های گران قیمت اکتیو شاتر نمی باشد.
سه بعدی در تلویزیون و سه بعدی در سینما
تصاویری که در تلویزیون های سه بعدی در خانه نمایش داده می شود، سایز کوچک تری نسبت به تصاویر نمایش داده شده توسط پرده سینماست و همچنین حداقل فاصله بین تصاویر و تماشاگر نیز کمتر از سینما است.
اما مهم ترین مزیت مشاهده تصاویر از طریق تلویزیون های سه بعدی خانگی، قابلیت کنترل شرایط پخش است که می توان عمق و زاویه ی نمایش را تنظیم کرد و بهترین تصویر سه بعدی را دریافت کرد.
جالب است بدانید که طی نتایج به دست آمده از تحقیقاتی در ایالت متحده، 5 تا 10 درصد آمریکایی ها نمی توانند تصویر سه بعدی را ببینند و در درک بعد سوم یعنی عمق تصاویر، عاجز هستند. این گونه افراد، یا تصاویر را به صورت دوبعدی دریافت می کنند یا به هنگام مشاهده، گیج شده و دچار سردرد می شوند.
اما بسیاری از مردم، به راحتی می توانند تصاویر سه بعدی را ببینند. زیرا یکی از مهم ترین دغدغه های تولیدکننده های محتوای سه بعدی راحتی بیننده است.
استفاده از عینک در تلویزیون های سه بعدی
اکثر تلویزیون های سه بعدی که امروزه در اختیار مردم است، در آن ها قابلیت تماشای همزمان تصاویر دو بعدی و سه بعدی وجود ندارد. یعنی برای تماشای آن ها فقط باید از عینک استفاده کرد. در غیر این صورت تصاویر مبهمی را خواهید داشت. اما در سال 2011 تلویزیون هایی معرفی شدند که این امکان در آن ها وجود داشت که بدون عینک تصاویر سه بعدی را دریافت کرد. اما این تلویزیون ها، هنوز به صورت عمده وارد بازار نشده اند.
ارتقا تلویزیون های دو بعدی به سه بعدی
ارتقا تلویزیون های دو بعدی به سه بعدی بسیار مشکل است زیرا باید تلویزیون مورد نظر دارای امکاناتی از جمله پهنای باند بیشتری باشد و به نسخه جدیدتر پورت HDMI مجهز باشد و دلایل بیشمار دیگری هم وجود دارند که موجب می شود برای مشاهده ی تصاویر سه بعدی، به تلویزیون جدیدی نیاز داشته باشید.
اما برخی از تلویزیون ها که با فناوری 3D kit سازگار هستند، قادرند تصاویر سه بعدی را با استفاده از یک کیت سه بعدی که به کامپیوتر متصل می شود، پخش کنند.
نکاتی جالب در رابطه با تلویزیون های سه بعدی
جالب است بدانید که ...
- اکثر کابل های HDMI قادر به انتقال سیگنال های حاوی محتوای تصاویر سه بعدی هستند.
- برخی از تلویزیون های سه بعدی هستند که تصاویر دو بعدی را به تصاویر سه بعدی تبدیل می کنند. که البته کیفیت این تصاویر سه بعدی شده بسیار پایین است.
- اکثر تلویزیون های سه بعدی قادرند تصاویر دوبعدی را به خوبی و بدون نیاز به عینک نمایش دهند. پنل های این تلویزیون ها نسبت به تلویزیون های دیگر، مجهز تر و پیشرفته تر است و در مجموع، تصاویر با کیفیت بهتری را ارائه می دهند.
- برای مشاهده تصاویر از تلویزیون های سه بعدی، نیازمند عینک هستید. این عینک ها نور را کاهش می دهند در نتیجه نور صفحه نمایش تلویزیون های سه بعدی باید بالاتر باشد که این مورد مصرف برق تلویزیون های سه بعدی را افزایش می دهد.
- اکثر تولید کننده ها، تنها یک عینک را به همراه تلویزیون ارائه می دهند و تنها برخی برند ها همانند سونی، پاناسونیک و توشیبا، دو عینک را به خریدار تحویل می دهند که برای تهیه ی عینک بیشتر باید آن ها را جداگانه خریداری کنید.
- هر چند در ایران به سختی می توان محتواهای سه بعدی را پیدا کرد و قیمت این محتواها نیز بسیار گران است اما محتوا های سه بعدی، روز به روز در حال افزایش است.
سخن آخر
در این مقاله، اطلاعاتی درباره ی تلویزیون های سه بعدی بیان شد تا افرادی که قصد خرید این نوع تلویزیون ها را دارند، با دید بازتری این انتخاب را انجام دهند. امیدواریم که مطالب این مقاله مفید واقع شده باشد.